انگور از دیدگاه حکیم مومن
انگور
به فارسي انگور و به تركي ازوم نامند و بهترين او شيرين و نازك پوست و بزرگ دانه و كم تخم است.
در آخر اوّل گرم و تر و در غذایيّت بهترين ميوه ها بوده و بغايت مسمّن بدن و معدّل امزجه غليظه و صاف كنندة خون و مولّد خون صالح ميباشد و جهت افزوني پيه گرده و رفع مواد سودا و احتراق خلط نافع بوده و مصلح حال سينه و شش و مضرّ معدة رطبه و ريحي و مصلحش زيره و رازيانه و مضرّ سدّة جگر و سپرز و قولنج ريحي و مصلحش تخم كرفس و مليّن طبع و مورث تشنگي ميباشد و مصلح او سكنجبين و غذاهاي ترش است و آب سرد بعد از انگور بغايت مفسد آن و مورث استسقاء و تبهاي عفن است و بايد بعد از چيدن او به دو روز تناول نمايند و مابين دو طعام خورده شود.
و دانة او در دوم سرد و خشك و مولّد رياح و مضرّ معده و امعاء بوده و سوختة او جهت جراحات و جلاي باصره و رطوبت چشم نافع ميباشد و پوست او مولّد رياح و بسيار بطی الأنحدار است و انگور نارس و عفص مايل به سردي و كثيف است و روغن انگور كه مكرّر آب و ثفل آن را با روغن زيتون جوشانيده و صاف كرده باشند و يا در آفتاب پرورده باشند بغايت محلّل اعيا و مسخّن و مليّن جلد است.
منبع: کتاب تحفه حکیم مومن
بطیخ - خربزه